Bliźnięta (Kastor i Polideukes - łac. Pollux) to synowie Zeusa i spartańskiej królowej Ledy. Helena, o którą później wybuchła wojna trojańska, była ich siostrą. Obu chłopców już w młodości cechowała odwaga i zaradność życiowa. Kastor odznaczał się w strzelaniu z łuku, jeździe konnej i ujeżdżaniu dzikich koni, Polluks natomiast był znakomitym zapaśnikiem. Obaj bracia wzięli udział w wyprawie Argonautów do Kolchidy po złote runo. W czasie żeglugi po Morzu Czarnym rozpętała się straszliwa, burza. Żeglarze nie mieli już nadziei na ocalenie, jedynie poeta i śpiewak Orfeusz nie tracił wiary. Zaczął grać na swej czarodziejskiej lutni i prosić bogów o pomoc. Burza nagle ucichła, jednocześnie bracia ujrzeli dwie jasne gwiazdy na niebie. Od tego czasu żeglarze uważają je za swe opiekunki. A ponieważ bracia tak się kochali, że po śmierci jednego drugi nie chciał żyć, Zeus zamienił ich w gwiazdozbiór Bliźniąt, by na wieki świecili na niebie blisko siebie.
    Bliźnięta to zwierzyńcowy gwiazdozbiór, częściowo leżący w Drodze Mlecznej. Najjaśniejsze jego gwiazdy Kastor i Polluks są do siebie zupełnie niepodobne. Bliższy Polluks jest samotnym olbrzymem pomarańczowym i w ogóle mało interesującym obiektem, Kastor natomiast należy do najciekawszych gwiazd na niebie. W lunecie rozpada się na dwie niebieskawe gwiazdy (Kastor A i Kastor B), a opodal nich znajduje się czerwonawy karzeł (Kastor C). Gwiazdy A i B obiegają wspólny środek ciężkości raz na trzysta czterdzieści lat, odległy zaś karzeł C potrzebuje aż kilku tysięcy lat, by obiec obie niebieskie gwiazdy.
    Spektrograf sprzężony z wielkim teleskopem odsłania nam jednak dalsze ciekawostki Kastora. Okazuje się bowiem, że gwiazdy A i B składają się z dwóch bliskich, nawzajem obiegających się gwiazd. Odległość składników gwiazdy A wynosi tylko dziesięć milionów kilometrów, a mniej więcej taka sama jest odległość między składnikami gwiazdy B. Okres obiegu składników gwiazdy A wynosi dziewięć dni, podczas gdy okres obiegu składników gwiazdy B tylko trzy dni. Ale na tym dziwy Kastora jeszcze się nie kończą, bo i oddalony czerwonawy karzeł C też jest ciasnym układem podwójnym, składającym się z chłodnych karłów, oddalonych od siebie o trzy miliony kilometrów i obiegających się raz na dziewiętnaście godzin. W rzeczywistości więc Kastor jest gwiazdą sześciokrotną, złożoną z trzech ciasnych układów podwójnych. Gdyby którą z tych gwiazd podwójnych obiegała planeta zamieszkana przez istoty rozumne, mieliby oni wspaniały widok na niebie. Na tamtejszym firmamencie świeciłoby sześć słońc - dwa słabe czerwonawe i cztery jasne niebieskawe.